ویر

همرسانی:

یادآوری‌‌هایی به خودم از بزرگترین آموخته‌هایم از زندگی:

۱. «ممتاز بودن هنری است که با تمرین و خوگیری (عادت) به‌دست می‌آید. کنشِ درست ما از نیکی و توانایی ما نیست، بلکه نیکی و توانایی ما از کنش درست ما است. ما آنیم که پیوسته انجام می‌دهیم. پس ممتاز بودن، یک کنش نیست، که عادت است.» – ارستو

مهم‌ترین دستاورد در هر کاری، خو کردن به انجام آن کار است. اگر کاری را هر روز، هر چند اندک انجام بدهی، پس از اندک زمانی، به قله‌های بلندی خواهی رسید. شتاب برای انجام کارهای چشم‌گیر، و خود را خسته‌کردن، فرجام خوبی ندارد. این باور نادرست است که برای رشد و پیشرفت باید سختی کشید. هرگاه احساس فشار و خستگی کردی، تنت دارد می‌گوید که «بس است!» فشار و خستگی در ناخودآگاهت اثر می‌گذارد و تو را از انجام آن کار در آینده بازخواهد داشت. ولی اگر هر کاری را تنها تا مرز خستگی انجام دهی، در گذر زمان، توانت برای انجام آن کار بیشتر خواهد شد و خواهی توانست با شادی و بی‌خستگی، زمان بیشتری به کار دلخواهت بپردازی.

بزرگترین سد راه ما برای انجام یک کار، نه خستگی، که ترس است: ترس از آغاز. مهم آن است که هر روز، دست به انجام کار دلخواهت ببری، هرچند اندک.

۲. هرگز خود را با دیگران نسنج. چنین سنجشی هیچ‌گاه یاری‌ات نمی‌کند. اگر کسی که خود را با آنها می‌سنجی، از تو پس‌تر باشند، خودبزرگ‌بین می‌شوی، دست از تلاش و سنجش خود می‌کشی، و از رشد بازمی‌مانی. اگر آن دیگری از تو پیش‌تر باشد، خود را کم‌استعداد یا ناتوان می‌بینی، ناامید می‌شوی، و باز از رشد بازمی‌مانی.

هر کسی گذشته‌ی یکتایی دارد، شناخت و تمرینش در هر زمینه‌ای با تو دیگرسان است، و خواست‌ و آرزوهای دیگرسانی هم دارد. پس سنجیدن خودت با دیگری بی‌پایه است.

۳. سنجه‌ی کامروایی در درون توست. یعنی آن چیزی که با آن پیروزی و شکست خود را می‌سنجی در درون توست. پیروزی و شکست، کامروایی و ناکامی، هیچ به دستاوردها و رخدادهای بیرون از تو پیوندی ندارند. مهم نیست به هدف خود برسی یا نه. اگر آنچه در توان داشته‌ای انجام داده باشی، پیروزی. اگر نه، شکست‌خورده‌ای، حتی اگر به هدفت رسیده باشی.

آنچه در بیرون از ذهن ما رخ می‌دهد در مهار ما نیست. بخت و شانس نقش بزرگی در چگونگی پیش رفت یک کار دارند. پس نباید احساس کامروایی خود را به چیزی گره بزنیم که از مهار ما بیرون است. اگه به شیوه‌ای زندگی می‌کنی که درست می‌دانی، و به گونه‌ای زمان می‌گذرانی که سودمند می‌دانی، چه تلاشت به سرانجام دلخواه برسد چه نه، پیروز شده‌ای.

علی رضایی وحدتی